"Chwilo trwaj, jesteś taka piękna" - pożegnanie klas trzecich gimnazjum

20 czerwca odbyło się uroczyste pożegnanie tegorocznych klas trzecich – przedostatniego już rocznika absolwentów gimnazjum. Ta część oficjalnego zamknięcia roku szkolnego dedykowana jest uczniom, którzy odnieśli sukcesy w konkursach - rozwinęli skrzydła ku artystycznym i sportowym wyzwaniom. Pożegnano również nauczycieli, którzy opuszczają po kilkunastu latach pracy luzińskie gimnazjum.


Hymn państwowy rozległ się na szkolnym holu i unosił ponad klatką schodową – sercem tego budynku. Podniosła chwila rozbrzmiewała śpiewem szkolnego chóru pod kierunkiem pani Zofii Meyer. Czyste jasne głosy uczniów wypełniały przestrzeń. Mimo nostalgii, wyczywalny jest nastrój radosnego świętowania – oto nadszedł moment podsumowania roku wytężonej pracy i odebrania zasłużonych laurów.


Głos zabrał dyrektor szkoły Kazimierz Bistroń, który do uczniów, nauczycieli, wychowawców, rodziców oraz pozostałych pracowników szkoły skierował słowa podsumowujące trzyletni okres pracy dydaktycznej, jak i efektywny wysiłek wychowawczy.


Nauczyciele, nie kryjąc radości i dumy, przedstawiali swoich podopiecznych i ich osiągnięcia. Do gratulacji dołączyli wzruszeni rodzice wraz z panią Aleksandrą Meyer, przewodniczącą Rady Rodziców.


Wręczono dyplomy i nagrody książkowe oraz puchary. Laureaci konkursów przedmiotowych, wybitni sportowcy i uzdolnieni artyści – oto są ci, którzy z luzińskiego gimnazjum pójdą dalej..
Świat staje otworem przed nimi - gotowymi wkroczyć w progi dorosłości z nadzieją i optymizmem, jaki mają tylko utalentowani, skupieni młodzi marzyciele. Znany evergreen zespołu ABBA w wykonaniu szkolnego chóru przypomniał zarówno o sile marzeń jak i wartości wspomnień:


Ten piękny sen wciąż mi się śni
I wchodzę przez otwarte drzwi.
Jakiś dobry anioł wiedzie mnie przez miejsca, które znam
Słyszę jak z oddali woła do mnie, jakbym tego chciał.
Znowu tutaj jestem,chociaż minął czas,
szkoła moich marzeń – zapomniany świat.. *


Prezentacja w formie kolażu wspomnień - fotografii dokumentujących chwile uczniowskiej codzienności jak i zdarzeń wyczekanych, zaplanowanych: wspólnych wigilii, biwaków, wycieczek, rozmów i zabawy. Trzy lata uczniowskiej doli i niedoli ujęte w szczególny fotoreportaż wsparty komentarzem i muzyką nawiązującą do klasyki kina gangsterskiego. Uśmiechy błąkające się po twarzach, łzy kręcące się w kącikach oczu, to wszystko pozostanie w sercach uczniów i nauczycieli na długo.


Kwiaty, uściski, serdeczne słowa, łamiące się głosy towarzyszyły również pożegnaniu pedagogów rozstających się ze szkołą wraz z końcem roku. Panie: Aleksandra Czerwonko, Emilia Chojnacka, Patrycja Jasińska i Beata Bartosik przez lata pracy nie szczędziły wysiłku i uwagi, zawsze blisko codziennych problemów – nauczycielki na dobre i na złe. Teraz odchodzą do innych placówek, zachowując wspomnienie tej szkoły.


W takich chwilach myśli nieuchronnie błądzą wokół przemijania, przywołują ludzi znaczących tak wiele, a których twarze kiedyś wyblakną w naszej pamięci. Rzewność przywołanych wspomnień, pełne wzruszenia pożegnania łączą się jak w tyglu z uczuciami dumy, zadowolenia i nadziei. Plany i marzenia uczniów, a teraz już absolwentów - zdają się być na wyciągnięcie ręki. Tylko jeden krok dzieli ich od wybranej szkoły i podjęcia kolejnego życiowego wyzwania.


Wszyscy wszystkim ślą życzenia - jak mówią słowa popularnej piosenki. Atmosfera rzeczywiście do złudzenia przypomina tę świąteczną - wypełnioną serdecznością i wzruszeniem. Nad tym wszystkim unosi się duch nieuchronnie nadciągających...wakacji! Zasłużony odpoczynek staje się faktem.


Joanna Bornowska